
Cyber Kill Chain – czym jest i jak może pomóc Twojej firmie
Chcesz pokonać przeciwnika – najpierw go poznaj! Takie założenie leży u podstaw modelu Cyber Kill Chain ®. To narzędzie pozwala firmom spojrzeć na cyberatak oczami cyberprzestępcy, a tym samym stworzyć skuteczną, wielowarstwową strategię bezpieczeństwa. Czym dokładnie jest ten model i jak może pomóc Twojej organizacji w obronie przed zagrożeniami? Wyjaśniamy.
Co to jest Cyber Kill Chain? Definicja i korzenie
Cyber Kill Chain® (Łańcuch Eliminacji Cyberzagrożeń) to ustrukturyzowany, siedmioetapowy model analityczny stworzony przez amerykańskiego giganta zbrojeniowego, firmę Lockheed Martin. Specjaliści ds. bezpieczeństwa z Lockheed Martin zauważyli, że ataki prowadzone przez najbardziej wyrafinowanych i zorganizowanych cyberprzestępców (tzw. APT – Advanced Persistent Threats) nie są chaotyczne, lecz sekwencyjne i celowe. Wciąż powtarzają ten sam wzorzec działania.
Bazując na tej obserwacji, stworzyli i opublikowali w 2011 roku siedmioetapowy model – sekwencję kroków, jakie cyberprzestępca wykonuje, aby pomyślnie przeprowadzić atak na system informatyczny. Narzędzie jest adaptacją wojskowego konceptu „kill chain” (łańcucha uderzeniowego), który służy do identyfikacji i neutralizacji celu.
Taki model daje firmom możliwość zakłócenia ataku w trakcie jego trwania. Eksperci uznali, że jeśli uda się zidentyfikować te powtarzalne etapy, można będzie wdrożyć środki zaradcze, które przerwą atak w wybranym momencie.
Głównym założeniem Cyber Kill Chain jest to, że każdy atak musi przejść przez tę samą sekwencję faz, jeśli cyberprzestępca chce osiągnąć wszystkie swoje cele.
7 etapów ataku. Z jakich elementów składa się Cyber Kill Chain?
Model identyfikuje 7 faz, które cyberprzestępca realizuje, aby osiągnąć swój cel (np. kradzież danych, sabotaż systemu). Na każdym z tych etapów atakowana firma czy organizacja może przerwać cyberatak.
Rekonesans (Reconnaissance)
To faza wstępna, w której przestępca zbiera cenne informacje wywiadowcze na temat celu ataku, niezbędne do zaplanowania dalszych kroków. Mogą to być między innymi adresy IP, konta e-mail, dane o systemach operacyjnych.
Działania, które może podjąć firma: Wdrożenie narzędzi takich jak PaloAlto Cortex ASM (Attack Surface Management) czy rozwiązań monitorujących na bieżąco, co na temat organizacji dostępne jest w sieci. Monitorowanie publicznych źródeł informacji (OSINT) oraz wdrożenie polityki zarządzania informacjami w mediach społecznościowych.
Uzbrojenie (Weaponization)
Przestępca łączy zebrane informacje z mechanizmem włamania. Np. tworzy złośliwe oprogramowanie – malware i łączy je z załącznikiem do e-maila.
Działania, które może podjąć firma: Wdrożenie zaawansowanych systemów filtrowania poczty, wydzielenie wirtualnego środowiska do uruchamiania i testowania potencjalnie niebezpiecznych plików (sandboxing).
Dostarczenie (Delivery)
Przestępca przesyła złośliwy ładunek, najczęściej przez phishing, złośliwą stronę WWW lub exploit.
Działania, które może podjąć firma: Wdrożenie systemów detekcji włamań (IDS – Intrusion Detection System, IPS – Intrusion Prevention System lub NDR – Network Detection and Response ), filtrowanie ruchu sieciowego, szkolenia pracowników z ochrony przed inżynierią społeczną i phishingiem.
Eksploatacja (Exploitation)
Agresor wykorzystuje luki w zabezpieczeniach (podatności), np. niezałatana dziura w oprogramowaniu) po to, by wykonać złośliwy kod i uzyskać dostęp do systemu.
Działania, które może podjąć firma: Aktywne skanowanie podatności własnych systemów oraz odpowiednie zarządzanie tymi podatnościami, tzn. priorytetyzacja, aktualizacja, a w przypadku braku możliwości zaktualizowania – tzw. virtual paching, czyli np. zabezpieczenie na firewallu/IDS/IPS ruchu do tej konkretnej usługi.
Instalacja (Installation)
Cyberprzestępca tworzy punkt dostępu do systemu (persistent entry point) poprzez zainstalowanie malware’a lub backdoora w systemie. Zapewnia sobie tym samym możliwość powrotu.
Działania, które może podjąć firma: Aktywne monitorowanie procesów systemowych i plików, wdrożenie silnych, aktualnych rozwiązań antywirusowych/antymalware na punktach końcowych (EDR/XDR).
Dowodzenie i kontrola (Command and Control – C2)
Atakujący tworzy i utrzymuje zdalny kanał komunikacji po to, by mógł kontrolować zainfekowany system i wydawać mu polecenia.
Działania, które może podjąć firma: Wykrywanie anomalii w ruchu sieciowym, np. za pomocą systemów NDR, segmentacja sieci (VLAN), inspekcja ruchu szyfrowanego.
Działania na celu (Actions on Objectives)
Przestępca realizuje główne zadanie ataku (np. wyciek poufnych danych, szyfrowanie systemów dla okupu, sabotaż, organizacja kolejnych ataków).
Działania, które może podjąć firma: Wdrożenie zasad najmniejszych uprawnień, monitorowanie ruchu bocznego (lateral movement), regularne tworzenie i testowanie kopii zapasowych.
[caption id="attachment_7598" align="aligncenter" width="848"] Cyber Kill Chain siedmioetapowy model analityczny cyberbezpieczeństwa[/caption]
Jak zastosować Cyber Kill Chain w praktyce bezpieczeństwa?
Cyber Kill Chain to nie tylko teoria. Model ten można wykorzystać w budowaniu systemu cyberobrony w firmie, pozwala bowiem zidentyfikować taktyki i procedury stosowane przez cyberprzestępców. Znając je, firmy mogą precyzyjnie dostosować swoje systemy bezpieczeństwa tak, aby wykrywały konkretne kroki w łańcuchu ataku.
Co mogą robić firmy i organizacje w oparciu o wiedzę płynącą z Cyber Kill Chain?
1. Przerywać ogniwa w łańcuchu
Kluczowa zasada modelu brzmi: przerwanie jakiegokolwiek ogniwa w tym łańcuchu udaremnia cały atak. Im wcześniej uda się zatrzymać intruza, tym mniejsze będą straty i koszty incydentu. Na przykład, zablokowanie złośliwego załącznika (etap 3: Dostarczenie) jest znacznie tańsze i łatwiejsze niż usuwanie złośliwego oprogramowania i przywracanie systemów po etapie 7.
2. Stosować wielowarstwową ochronę
Cyber Kill Chain promuje wielowarstwową obronę (defense-in-depth). Oznacza to, że jeśli atak przejdzie przez pierwszą linię obrony (np. filtr antyspamowy), powinien zostać zatrzymany na kolejnym etapie (np. przez EDR przy próbie instalacji malware’a). Im więcej warstw, tym skuteczniejsza ochrona przed cyberzagrożeniami.
3. Wdrażać systemy SIEM/SOAR
Model jest podstawą do tworzenia zaawansowanych algorytmów w systemach do zarządzania zdarzeniami i informacjami bezpieczeństwa (SIEM) oraz orkiestracji i automatyzacji reakcji (SOAR). Systemy te wykorzystują koncepcje Kill Chain do szybkiej detekcji i automatycznego reagowania na zagrożenia.
4. Analizować incydenty i doskonalić procedury
Cyber Kill Chain sprawdza się również po incydencie. Analiza tego, na którym etapie udało się zatrzymać atak (lub gdzie doszło do przełamania obrony), pozwala udoskonalać strategie bezpieczeństwa. Regularne przeglądy incydentów pomagają zespołom SOC i IT zrozumieć, które mechanizmy działają skutecznie, a które wymagają wzmocnienia.
5. Budować świadomość wśród pracowników
Nawet najlepsze technologie nie wystarczą, jeśli pracownicy nie rozumieją zagrożeń. Warto więc wykorzystać Cyber Kill Chain jako narzędzie szkoleniowe. Można pokazywać, jak codzienne działania (np. czujność przy otwieraniu e-maili czy zgłaszanie podejrzanych zdarzeń) wpływają na przerwanie konkretnego etapu ataku. Dzięki temu zespół zyskuje poczucie realnego wpływu na bezpieczeństwo organizacji.
Chcesz zwiększyć ochronę swojej firmy? Nie wiesz, jak skutecznie blokować działania cyberprzestępców na kolejnych etapach Cyber Kill Chain? Skontaktuj się z naszymi ekspertami!
Czytaj więcej














